Taş Gibi Manitasının Pembe Amına Saplıyan Piç

Koltuğun üstüne sersemledik biz de. Nefes nefese kalmıştık. Kenarda duran paltomu alıp ağzımın kenarından taşan suları temizledim bir güzel. Çıplak uzandık öylece. Elini uzatıp elimi tuttu, "Hiç böyle bir an yaşamamıştım!" dedi. Elini sıktım minnetle, "Ben de, aşkım. Ben de!" diye mırıldandım. Kesik kesik konuşmaya başladık kendimize geldiğimizde. "Emre, nolursun bundan kimseye okuduğum hikayeyi aleni bıraktığım geldi ve telaşla hemen bilgisayarın olduğu odama gittim. İçeri girdiğimde baldızım bilgisayarın başındaydı (Google’dan yemek tarifi aramak istemiş) ve bana ait okuduğum o ilişkiyi yaşayan adamın hikayesini görünce, hikayeyi okumaya başlamış! Nasıl utandım açıklayamam. Yengem, "Emre, bu ne be? Sen bu tarz şeyleri mi okuyorsun?" dedi. Ben sadece dikkatimi çeken şey Emre’nin muhteşem performansı oldu. Ağzım açık kaldı onu görür görmez. Emre’ninki bile daha büyük, kalınca ve düzgündü. Ne yapacağımı bilemedim.